مقاومت بالا و عدم ترکیب با دیگر مواد شیمیایی لوله‌های پلی اتیلن باعث شده است تا مصرف این محصول دامنه گسترده‌ای از کاربردهای صنعتی و فضاهایی که در آن فرآیندهای شیمیایی انجام می‌شود را دربر بگیرد. واکنش‌های شیمیایی بین سیال و لوله‌ها در شرایط خاصی مانند شرایط اسیدی، قلیایی، واکنشات تحت فشار بالا و … اتفاق می‌افتد و می‌تواند موجب اختلال در خطوط لوله‌ها شود. لوله‌های پلی اتیلن راه‌حلی مقرون به صرفه و راحت برای لوله‌کشی در شرایط خاص است.

لوله پلی اتیلن درمقابل آب هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد و باعث می‌شود هیچ تغییری در رنگ، بو و مزه آب ایجاد نشود و از همین رو برای انتقال آب چه به صورت صنعتی و چه به صورت مصرف آشامیدنی و خانگی ایده‌آل است.

تأثیر مواد شیمیایی بر لوله‌های پلی اتیلن

جهت تعیین و بررسی مقاومت لوله‌ پلی اتیلن در برابر مواد شیمیایی آزمایش‌هایی براساس استانداردهای جهانی انجام می‌شود. در این آزمایش‌ها نمونه لوله پلی اتیلن را در نوع خاصی از ماده شیمیایی غوطه‌ور می‌سازند و اثرات آن را ثبت می‌کنند. در برخی موارد، لوله و اتصالات پلی اتیلن را تحت شرایط متفاوت فشار و دما با مواد شیمیای آزمایش می‌کنند و تغییرات و رفتارهای لوله درمقابل آن را ثبت می‌کنند. هر تغییر در ظاهر، ضخامت و کیفیت لوله، مقاومت لوله پلی اتیلن را دربرابر شرایط شیمیایی نشان می‌دهد. 

علاوه بر لوله پلی اتیلن، اتصالات و لوازم جانبی نیز در سیستم‌های لوله‌کشی مورد استفاده قرار می‌گیرد و این اتصالات ممکن است از مواد متفاوتی مانند فلز برنج، آلومنیوم و آهن ساخته شود. در چنین حالتی طراح سیستم لوله‌کشی باید مقاومت این مواد را دربرابر مواد شیمیایی درنظر بگیرد تا سیستم طراحی شده دچار اختلال نشود.

یکی از ساده‌ترین و شاید مهم‌ترین ویژگی‌های لوله‌های پلی اتیلن مقاومت درمقابل هوازدگی و زنگ‌زدگی است که موجب می‌شود این لوله‌ها نیازی به پوشش و حفاظت کاتدی نداشته باشد. این لوله‌ها درمقابل مواد شیمیایی هم مقاومت قابل توجهی دارند. در مقابل آب، محلول‌های نمکی معدنی، اسیدهای ضعیف، اسیدهای آلی قوی، محلول‌های قلیایی قوی مقاومت بالایی دارند و واکنشی با این مایعات اتفاق نمی‌افتد. همچنین این لوله‌ها در برابر اسیدهای قوی، اسید هیدروفلوئریک، چربی‌ها و روغن‌ها مقاومتی کافی دارند و به‌صورت صنعتی نیز قابل در این موارد قابل استفاده هستند.

ضعف لوله پلی اتیلن دربرابر مواد شیمیایی

لوله‌ پلی اتیلن در مقابل برخی مواد شیمیایی ضعیف است و مقاومت بالایی از خود نشان نمی‌دهد. در این زمینه استاندارهایی وجود دارد تا با استفاده از آن‌ها مقاومت لوله پلی اتیلن در برابر مواد شیمیایی را افزایش داد. به‌طور مثال برای مقاومت لوله پلی اتیلن در برابر اشعه ماوراءبنفش به آن دوده اضافه می‌شود و آزمایش استاندارد ASTM D 1603 که آزمایش تعیین تست کربن است برای رسیدن به حد اعلای مقاومت درمقابل اشعه ماوراءبنفش انجام می‌شود.

سیالاتی که حاوی مواد اکسید‌ کننده باشند می‌توانند بر لوله پلی اتیلن اثری مخرب داشته باشند. این سیالات لوله پلی اتیلن را در طول زمان تخریب می‌کنند و آهنگ این تخریب به غلظت و سطح فعالیت شیمیایی ماده اکسید کننده بستگی دارد و برای حل این مشکل می‌توان از لوله پلی اتیلن که مقدار مناسبی از آنتی اکسیدان را درخود داراست استفاده کرد. همچنین این لوله در مقابل الکل‌ها، استرها، کتون‌ها، اترها و هیدروکربن‌های معطر مقاومتی محدود دارد و بهتر است برای این سیالات لوله پلی اتیلن استفاده نشود. لوله پلی اتیلن درمقابل نفتا و سوخت‌های مخلوط نیز غیر مقاوم است.

برگرفته از وبسایت توسن